การเดินทางในครั้งนี้ผมไม่ได้มีแพลนในการเดินทางอะไร ไปแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง แบบไม่มีอะไรอยู่ในความคิด แต่ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังดึงดูดผมเข้าไปหา อยู่ที่ไหนสักที่ มอเตอร์ไซค์คู่ใจที่เช่ามาในราคาวันละ 300 บาท พาผมวนเข้าไปในชุมชนเล็กๆ ซึ่งผมไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นคือสถานที่ไหน สายตามองไปเห็นป้ายซื่อ "วัดภูเก็ต" ตั้งอยู่บนโนนหน้าผาที่ไม่สูงมา แต่ก็สูงพอหางตกพาดพั้งลงไปอาจจะไม่หลงเหลือชื่ออยู่บนโลกนี้ต่อ (55555) วัดภูเก็ตมีความน่าหลงไหลมาก เหมาะสำหรับคนที่ชอบเที่ยวป่าเขา เพราะด้านหลังบริเวณที่ให้อาหารป่า จะสามารพมองเห็นวิวภูเขาได้ 360 องศา ต้องใช้คำว่า (วิวแบบสับมาก) โดยรอบๆ ด้านล่างจะมีลำธารเล็กๆ และทุ่งนา (ปัจจุบันมีร้านค้าสิ่งปลูกสร้างขึ้นมาเยอะพอสมควร) แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา วิถีชีวิตคนที่นี่ยังคงดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ผสมผสานเข้ากันได้อย่างลงตัวกับวิถีชีวิตแบบใหม่ เสียงจอแจกันของเหล่านักท่องเที่ยวทำให้วัดภูเก็ตแห่งนี้มีชีวิตชีวาขึ้นมา มองออกไปสุดลูกหูลูกตา ภูเขาขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนหน้า หากไม่ได้อยู่พื้นที่ในวัดภูเก็ต ก็คงไม่ต่างกับราวว่าอยู่ต่างประเทศสักที่ มองซ้ายมองขวา
